Osmanlı Padişahları Kronolojik Sıralı Liste: 1299~1922

Osmanlı Padişahları, Osmanlı İmparatorluğu’nun hükümdarlarıdır ve bu imparatorluğun tarih boyunca birçok farklı dönemine ve coğrafyasına liderlik etmişlerdir. Osmanlı İmparatorluğu, 1299’da Osman Gazi’nin liderliğinde kurulduktan sonra, birçok padişahın tahtta bulunmasıyla genişledi ve zirveye ulaştı. İmparatorluk, 1923 yılında Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşuna kadar devam etti.

Osmanlı Padişahları, sadece siyasi liderler değil, aynı zamanda imparatorluğun kültür, sanat, mimari ve diğer birçok alanındaki gelişmelere de etki etmişlerdir. Bu padişahlar, imparatorluğun genişlemesine ve zenginleşmesine katkıda bulunan, aynı zamanda da dönemlerine damgasını vuran liderlerdir.

Osmanlı Padişahları, genellikle sultan unvanını taşımışlardır. Bu unvan, İslam geleneğindeki hükümdarlık unvanlarından biridir. Osmanlı İmparatorluğu’nun en ünlü padişahları arasında Yavuz Sultan Selim, Kanuni Sultan Süleyman, Osmanlı‘nın ilk kurucusu Osman Gazi, ve Osmanlı’nın yedinci padişahı olarak bilinen Yavuz Sultan Selim’in oğlu Sultan Süleyman (Muhteşem Süleyman) gibi isimler bulunmaktadır.

Osmanlı Padişahları, hem askeri zaferleri hem de kültürel katkılarıyla Osmanlı İmparatorluğu’nun yükselmesine ve uzun ömürlülüğüne büyük katkıda bulunmuşlardır. Her bir padişahın dönemi, Osmanlı tarihinde önemli olaylarla, sanat eserleriyle ve mimari yapılarla anılmaktadır.

Kaç Osmanlı Padişahı vardır?

Osmanlı İmparatorluğu’nun tarih boyunca toplamda 36 resmi padişahı bulunmaktadır. Osman Gazi, 1299’da Osmanlı Devleti’ni kurarak ilk padişahlık görevini üstlenmiş ve ardından gelen padişahlarla birlikte Osmanlı İmparatorluğu’nun genişlemesine ve büyümesine liderlik etmişlerdir. Osmanlı İmparatorluğu, 1299-1922 yılları arasında Osmanlı Padişahları yönetimi altında varlığını sürdürmüştür.

Osmanlı Padişahları Kronolojik Liste

Osmanlı Padişahları, 624 yıl boyunca üç kıtada hüküm sürmüş Osmanlı İmparatorluğu’nun en liderleridir. Osmanlı Padişahlarının kronolojik sıralı listesi, kaç yıl saltanatta kaldıkları ve dönemleri aşağıda belirtilmiştir.

Osman Gazi (1299 – 1326)

Osman Gazi, Osmanlı İmparatorluğu’nun kurucusu ve ilk padişahıdır. 1258 civarında doğmuş ve 1326’da vefat etmiştir. Osman Gazi’nin hayatı, Osmanlı Devleti’nin temelini attığı dönemde önemli bir role sahiptir.

Osman Gazi, Kayı boyunun lideri Ertuğrul Bey’in oğludur. Babasının ölümünün ardından Kayı boyunun başına geçmiş ve bölgedeki diğer Türkmen beylikleriyle mücadele ederek Osmanlı Devleti’nin temelini atmıştır. 1299 yılında, bugünkü Türkiye’nin Bilecik ilinin Söğüt kasabasında, Osmanlı Devleti’nin kuruluşunu simgeleyen bir beylik olarak hükümete geçmiştir.

Osman Gazi’nin liderliğindeki beylik, zamanla genişleyerek Bursa, İznik ve diğer önemli şehirleri ele geçirmiş ve Osmanlı Devleti’nin temellerini sağlamlaştırmıştır. Osman Gazi, sadece askeri başarılarıyla değil, aynı zamanda adalete ve hoşgörüye verdiği önemle de bilinir. Bu özellikleri, Osmanlı Devleti’nin daha sonraki Osmanlı Padişahlarının yönetim anlayışına da etki etmiştir.

Osman Gazi, 1326 yılında Bursa’yı fethettikten kısa bir süre sonra vefat etmiştir. Ölümünün ardından oğlu Orhan Gazi, Osmanlı Devleti’nin ikinci padişahı olmuştur. Osman Gazi’nin liderliği, Osmanlı İmparatorluğu’nun temelini oluşturan birçok prensibi belirlemiş ve Osmanlı Devleti’nin gelişimine önemli katkılarda bulunmuştur.

Orhan Gazi (1326 – 1359)

Orhan Gazi, Osmanlı İmparatorluğu’nun ikinci padişahıdır. Osman Gazi’nin oğlu olarak dünyaya gelmiş, 1326 yılında babasının vefatının ardından Osmanlı tahtına çıkmıştır. Orhan Gazi’nin padişahlığı, 1326 ile 1359 yılları arasındaki dönemi kapsar.

Orhan Gazi’nin hükümdarlığı döneminde Osmanlı Devleti’nin sınırları genişlemiş ve başkent Bursa, Osmanlı İmparatorluğu’nun merkezi olmuştur. Bu dönemde gerçekleşen önemli olaylardan biri, Bursa’nın fethedilmesidir. Orhan Gazi, babasının izinden giderek devleti daha da güçlendirmiştir.

Orhan Gazi’nin dönemindeki önemli askeri başarılarından biri, 1329 yılında Bursa’nın Bizans İmparatorluğu’ndan alınarak Osmanlı İmparatorluğu’nun başkenti haline getirilmesidir. Ayrıca Orhan Gazi, devlet yönetiminde babası Osman Gazi’nin izlediği adalete ve hoşgörüye dayalı politikaları sürdürmüştür.

1359 yılında Orhan Gazi’nin vefatının ardından yerine oğlu I. Murad geçmiştir. Orhan Gazi, Osmanlı Devleti’nin kuruluş dönemindeki önemli Osmanlı Padişahlarından biri olarak kabul edilir ve Osmanlı’nın daha sonraki büyüme ve güçlenme sürecine temel atılmıştır.

I. Murad (1359 – 1389)

I. Murad, Osmanlı İmparatorluğu’nun üçüncü padişahıdır ve Osmanlı Devleti’nin başında 1359 ile 1389 yılları arasında hüküm sürmüştür. Orhan Gazi’nin oğludur ve babasının vefatının ardından Osmanlı tahtına geçmiştir.

I. Murad’ın hükümdarlığı dönemi, Osmanlı İmparatorluğu‘nun genişlemesi ve güçlenmesi açısından önemli gelişmelere sahne olmuştur. İlk olarak, Balkanlar’da fetihlere odaklanan I. Murad, Edirne’yi fethederek Osmanlı İmparatorluğu’nun başkentini bu şehre taşımıştır. Bu stratejik hamle, Osmanlı’nın Avrupa’daki topraklarını genişletme amacını yansıtmaktadır.

I. Murad’ın en bilinen askeri başarılarından biri, 1361 yılında Adrianople (Edirne) şehrini fethetmesidir. Ayrıca, Osmanlı Devleti’nin ilk deniz zaferini kazanarak Gelibolu’yu ele geçirmiştir. Bu başarılar, Osmanlı İmparatorluğu’nun genişleme sürecinde önemli kilometre taşlarıdır.

Ancak, 1389 yılında I. Murad, Sırbistan’ın güçlü lideri Lazar Hrebeljanović komutasındaki Sırp ordusuyla Kosova Meydan Muharebesi’nde karşılaştı. Bu muharebe, Osmanlılar ile Sırplar arasında çetin bir çatışma oldu. I. Murad’ın zaferiyle sonuçlansa da, bu savaş sırasında padişah hayatını kaybetti.

I. Murad’ın ölümü, Osmanlı İmparatorluğu’nun genişleme sürecinde önemli bir figür olan Yıldırım Bayezid’in tahta geçişine neden oldu. I. Murad, Osmanlı tarihindeki hükümdarlık dönemiyle birlikte askeri başarıları ve devletin sınırlarını genişletme çabalarıyla hatırlanır.

I. Bayezid – Yıldırım Bayezid (1389 – 1402)

I. Bayezid, Osmanlı İmparatorluğu’nun dördüncü padişahıdır ve aynı zamanda “Yıldırım” unvanıyla da anılmıştır. I. Murad’ın oğlu olup, 1389 ile 1402 yılları arasında Osmanlı Devleti’ni yönetmiştir.

Yıldırım Bayezid, babası I. Murad’ın ölümünün ardından tahta geçmiştir. Ancak hükümdarlığı, Osmanlı Devleti’nin sınırlarını genişletme çabaları ve bazı iç ve dış zorluklarla dolu olmuştur. Bu dönemde, Osmanlı İmparatorluğu, özellikle Anadolu’da Moğol istilası ve Timur’un saldırısı gibi çeşitli tehditlere karşı mücadele etmek zorunda kalmıştır.

Yıldırım Bayezid’in dönemi, Osmanlı İmparatorluğu’nun Batı’da genişlemesi ve Balkanlar’daki fetihleriyle dikkat çeker. Ancak 1402 yılında, Ankara Meydan Muharebesi’nde Timur ile karşılaştı ve mağlup oldu. Yıldırım Bayezid, Timur’a esir düşerek bir süre onun yanında esir olarak yaşadı. Bu olay, Osmanlı İmparatorluğu’nun kısa bir süreliğine iç karışıklığa sürüklenmesine neden oldu ve “Fetret Devri” olarak adlandırılan bu döneme yol açtı.

Timur’un ölümünden sonra, Yıldırım Bayezid’in oğulları arasındaki taht kavgaları devam etti. Ancak Yıldırım Bayezid’in oğlu Mehmed Çelebi, 1413 yılında kardeşleriyle yaptığı mücadele sonucunda Osmanlı tahtına geçerek I. Mehmed olarak Osmanlı İmparatorluğu’nun hükümdarı oldu. Yıldırım Bayezid, önemli Osmanlı padişahları arasında yer alsa da, Ankara Meydan Muharebesi’ndeki yenilgisi Osmanlı Devleti için bir dönüm noktası olmuştur.

I. Mehmed (1413 – 1421)

I. Mehmed, Osmanlı İmparatorluğu’nun beşinci padişahıdır. Babası Yıldırım Bayezid’in ölümünden sonra, 1413 yılında Osmanlı tahtına geçmiştir. Ancak I. Mehmed, babasının ölümünden sonra başlayan taht kavgaları ve Fetret Devri’nin ardından tahta çıkabilmiştir.

I. Mehmed’in hükümdarlığı dönemi oldukça kısa sürmüştür. İlk olarak, Osmanlı Devleti’nde iç karışıklıkları sona erdirmek ve imparatorluğu yeniden birleştirmek amacıyla çaba harcamıştır. Kardeşleriyle olan taht kavgalarını sonlandırmaya çalışsa da, bazı isyanlar ve iç çatışmalar devam etmiştir.

Aynı zamanda, Osmanlı İmparatorluğu’nun doğusundaki Tebriz’de Timur’un torunu Şehzade İsmail tarafından kurulan Karakoyunlu Devleti’ne karşı mücadele etmiştir. Bu mücadeleler, Osmanlı Devleti’nin doğu sınırlarındaki güvenliği sağlamak amacıyla gerçekleşmiştir.

I. Mehmed’in hükümdarlığı, 1421 yılında ölümüyle son bulmuştur. Ardında, oğlu II. Murad tahta geçmiştir. I. Mehmed’in kısa süren hükümdarlığına rağmen, imparatorluğun birleştirilmesi ve iç istikrarın sağlanması konusundaki çabaları önemli bir yer tutar. Ayrıca, Timur’un soyundan gelen Karakoyunlu Devleti ile yapılan mücadeleler, Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırlarını koruma amacıyla önemlidir.

II. Murad (1421 – 1451)

II. Murad, Osmanlı İmparatorluğu’nun altıncı padişahıdır. Babası I. Mehmed’in ölümünden sonra, 1421 yılında Osmanlı tahtına geçmiştir. Padişah olmasının ardından II. Murad, Osmanlı Devleti’nin yönetiminde önemli değişikliklere gitmiş ve imparatorluğun genişlemesi için çaba sarf etmiştir.

II. Murad döneminde, Osmanlı Devleti’nin sınırları genişlemiş ve Balkanlar, Anadolu ve Gürcistan’da bir dizi fetih gerçekleştirilmiştir. II. Murad’ın hükümdarlığı döneminde yapılan fetihler arasında Serez, Thessaloniki (Selanik), Varna, ve Bosna gibi önemli yerler bulunmaktadır.

Ayrıca, II. Murad, Osmanlı ordusunu daha da güçlendirmek amacıyla yeni askeri düzenlemeler yapmıştır. Yeniçeri Ocağı’nı düzenlemiş, topçu birliklerini güçlendirmiş ve savaş tekniklerini geliştirmiştir. Bu askeri reformlar, Osmanlı İmparatorluğu’nun gelecekteki askeri başarılarında önemli bir rol oynamıştır.

II. Murad, 1444 yılında Varna Muharebesi’nde Haçlı birlikleriyle karşılaşmıştır. Bu savaş, II. Murad’ın zaferiyle sonuçlanmış ve Haçlı ordusunun dağılmasına neden olmuştur. Ancak II. Murad, 1444’te tahtı bırakarak kendi isteğiyle tahtı oğlu Mehmed’e bırakmıştır.

Ancak II. Murad, 1446 yılında II. Mehmed’in tahttan feragat etmesi üzerine tekrar tahta geçmiştir. Bu dönemde, 1448 yılında II. Kosova Muharebesi gerçekleşmiştir ve Osmanlılar, Sırp soylusu Lazar Branković komutasındaki Sırp-Haçlı ittifakını mağlup etmiştir.

II. Murad’ın hükümdarlığı, 1451 yılında ölümüyle son bulmuştur. Ölümü, II. Mehmed’in yeniden tahta geçmesine ve Osmanlı İmparatorluğu’nun yönetiminde devam eden sürece neden olmuştur. II. Murad, askeri başarıları, düzenlemeleri ve fetihleriyle Osmanlı tarihinde önemli bir padişah olarak hatırlanır.

Fatih Sultan Mehmed (1451 – 1481)

Fatih Sultan Mehmed, Osmanlı İmparatorluğu’nun yedinci padişahıdır ve tarih boyunca “Fatih” (Fetih eden) unvanıyla anılmıştır. 1451 yılında II. Murad’ın ölümünün ardından tahta geçmiş ve 1481 yılına kadar Osmanlı İmparatorluğu’nu yönetmiştir.

Fatih Sultan Mehmed‘in en bilinen ve tarihi önemi en yüksek olayı, 1453 yılında İstanbul’u fethetmesidir. Bu fetih, tarihi bir dönemin sonunu ve yeni bir dönemin başlangıcını simgeler. Fetih, aynı zamanda Orta Çağ‘ın sonunu ve Yeni Çağ‘ın başlangıcını işaret eder.

İstanbul’un fethi, Fatih Sultan Mehmed’in askeri stratejisi ve topçu birliklerini etkili bir şekilde kullanmasıyla gerçekleşmiştir. Osmanlı ordusu, kuşatma sırasında devrim niteliğindeki toplarını kullanarak surları aşmayı başarmıştır. Bu başarı, o dönemde Avrupa’nın askeri düzenini etkileyerek Osmanlı İmparatorluğu’nun askeri üstünlüğünü göstermiştir.

Fatih Sultan Mehmed, İstanbul’u başkent yaparak imparatorluğun merkezini Anadolu’dan Avrupa’ya taşımıştır. Ayrıca, İstanbul’da Topkapı Sarayı’nı inşa ettirmiş ve Osmanlı Devleti’nin yönetimini güçlendirmiş, birçok önemli reformu hayata geçirmiştir.

Osmanlı Devleti’nin sınırlarını genişleten Fatih Sultan Mehmed, Arnavutluk, Bosna, Sırbistan, ve Mora Yarımadası’nı fethetmiştir. Ancak 1481 yılında, Karadeniz kıyısında bir yerel isyanı bastırmak amacıyla gerçekleştirdiği sefere katılarak ölmüştür.

Fatih Sultan Mehmed’in ölümünden sonra, yerine oğlu II. Bayezid geçmiştir. Fatih Sultan Mehmed, Osmanlı İmparatorluğu’nun tarihindeki en önemli Osmanlı Padişahları arasında sayılır ve İstanbul’un fethi onun liderliği altında gerçekleşmiştir.

II. Bayezid (1481 – 1512)

II. Bayezid, Osmanlı İmparatorluğu’nun sekizinci padişahıdır. Babası Fatih Sultan Mehmed’in ölümünden sonra, 1481 yılında Osmanlı tahtına geçmiştir. II. Bayezid’in hükümdarlığı dönemi, Osmanlı İmparatorluğu’nun iç ve dış zorluklarla karşı karşıya olduğu bir süreci kapsar.

II. Bayezid döneminde, Osmanlı Devleti’nin sınırları doğuda Akkoyunlu Türkmen Devleti ile, batıda ise Venedik ve Papalık ile çatışmalara sahne olmuştur. Anadolu’da Safevi Devleti ile mücadeleler de devam etmiştir. Bu dönem, Osmanlı İmparatorluğu’nun gücünün sınırlarını gösteren bir süreç olmuştur.

II. Bayezid’in döneminde, Osmanlı Devleti’nde yaşanan iç karışıklıklar ve taht kavgaları da dikkat çeker. Sultan’ın oğulları arasındaki taht kavgaları, Şehzade Mustafa’nın ölümüyle son bulan bir olayla zirveye ulaşmıştır. Bu olay, II. Bayezid’in “Şehzade Mustafa Tragedyası” olarak bilinen dramatik bir hükümdarlık dönemini içerir.

II. Bayezid dönemi, Osmanlı Devleti’nin iç düzenini sağlama ve devlet yönetiminde istikrarı sürdürme çabalarını içerir. Ancak, 1512 yılında II. Bayezid, oğlu Selim’e tahtı bıraktıktan sonra hapsedilmiş ve kısa bir süre sonra öldüğüne dair çeşitli iddialar bulunmaktadır. II. Bayezid’in ölümü, Osmanlı tarihindeki şehzade hükümdarların hükümete olan etkileri ve taht kavgaları konusundaki tartışmalara neden olmuştur.

II. Bayezid’in ölümünden sonra yerine geçen oğlu Selim I, Osmanlı İmparatorluğu’nu yönetmeye devam etmiştir. II. Bayezid’in dönemi, Osmanlı tarihindeki çeşitli zorluklar ve iç çatışmalarla dolu bir hükümdarlık dönemini temsil eder.

Yavuz Sultan Selim (1512 – 1520)

Yavuz Sultan Selim, Osmanlı İmparatorluğu’nun dokuzuncu padişahıdır ve Osmanlı tahtına 1512 yılında geçmiştir. Babası II. Bayezid’in hapsedilmesi ve ölümünün ardından, Osmanlı tahtına çıkarak hükümdarlığa başlamıştır. Yavuz Sultan Selim’in hükümdarlığı, Osmanlı Padişahları tarihinde önemli askeri başarılar ve imparatorluk sınırlarının genişlemesi ile bilinir.

Yavuz Sultan Selim’in en önemli olaylarından biri, Memlük Sultanlığı’nı fethederek Mısır’ı Osmanlı İmparatorluğu’na katmasıdır. 1517 yılında gerçekleşen Ridaniye Meydan Muharebesi ile Yavuz Sultan Selim, Memlük Sultanı Kansu Gavri’yi mağlup ederek Mısır’ı Osmanlı topraklarına katmıştır. Bu zafer, Osmanlı İmparatorluğu’nun gücünü Orta Doğu’da daha da artırmış ve İslam dünyasında büyük yankı uyandırmıştır.

Ayrıca, Yavuz Sultan Selim, Safevi Şahı İsmail’in liderliğindeki Safevi Devleti ile yaptığı Çaldıran Meydan Muharebesi’nde galip gelmiştir (1514). Bu zaferle Osmanlılar, Safevilerin genişlemesini durdurmuş ve sınırlarını doğuda güvence altına almıştır.

Yavuz Sultan Selim’in hükümdarlığı, Osmanlı İmparatorluğu’nda bir dönüşüm dönemini de simgeler. Bu dönemde, Yavuz Sultan Selim, “Halife” unvanını da alarak Osmanlı padişahlarını İslam dünyasındaki Müslümanların lideri olarak tanıttı. Bu, Osmanlı İmparatorluğu’nun siyasi ve dini liderlik iddiasını pekiştirmiştir.

Ancak Yavuz Sultan Selim’in hükümdarlığı kısa sürmüş ve 1520 yılında ölümüyle sona ermiştir. Yerine oğlu Kanuni Sultan Süleyman tahta geçmiştir. Yavuz Sultan Selim, Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırlarını genişleten, güçlendiren ve dini liderliğini vurgulayan önemli bir padişah olarak hatırlanır.

Kanunî Sultan Süleyman (1520 – 1566)

Kanuni Sultan Süleyman, Osmanlı İmparatorluğu’nun onuncu padişahıdır ve tarihte “Muhteşem Süleyman” olarak da anılır. 1520 yılında tahta çıkan Kanuni Sultan Süleyman, Osmanlı Padişahları içinde en uzun süre hüküm süren padişahlarından biridir. Hükümdarlığı, Osmanlı İmparatorluğu’nun zirve dönemlerinden birine denk gelir ve pek çok başarıya, kültürel gelişmeye, sanat eserine ve büyük fetihlere sahne olmuştur.

Kanuni Sultan Süleyman’ın hükümdarlığı döneminde birçok önemli olay gerçekleşmiştir:

1. Macar Seferleri: Kanuni Sultan Süleyman, 1521 ve 1526 yıllarında Macaristan’ı fethetmiş ve Mohaç Meydan Muharebesi’nde büyük bir zafer elde etmiştir. Ancak, 1566’daki Zigetvar Kuşatması sırasında hayatını kaybeden Kanuni Sultan Süleyman, Macaristan’ı tam anlamıyla Osmanlı İmparatorluğu’na kazandıramamıştır.
2. İran Seferleri: Safevi İmparatorluğu ile Osmanlı İmparatorluğu arasındaki mücadele devam etmiştir. Kanuni Sultan Süleyman, İran’a bir dizi sefere liderlik etmiş, 1548’de Amasya Antlaşması ile sınırların belirlendiği bir barışa imza atmıştır.
3. Deniz Zaferleri: Osmanlı Donanması, Barbaros Hayrettin Paşa’nın komutasında Akdeniz’de başarılar elde etmiş ve Napoli’yi kuşatarak Akdeniz’de Osmanlı hakimiyetini güçlendirmiştir.
4. Adalet ve İcraatlar: Kanuni Sultan Süleyman, adaletli bir yönetici olarak tanınmış, hukuk alanında reformlar gerçekleştirmiştir. Ayrıca, sarayında birçok sanatçı ve bilginin toplandığı bir kültür merkezi oluşturmuştur.
5. Saray Kültürü: Kanuni Sultan Süleyman dönemi, Osmanlı saray kültürünün zirvesini temsil eder. Şairler, yazarlar, minyatür sanatçıları ve bilim adamları, sarayda toplanarak Osmanlı kültür ve sanatının gelişmesine katkıda bulunmuşlardır.

Osmanlı Padişahları içinde en bilinen padişahlardan biri olan Kanuni Sultan Süleyman, 1566 yılında Zigetvar Kuşatması sırasında ölmüştür. Ölümü, Osmanlı İmparatorluğu’nun genişlemesine ve zirve dönemine damga vuran bir padişahın sona erişini simgeler.

II. Selim (1566 – 1574)

II. Selim, Osmanlı İmparatorluğu’nun onbirinci padişahıdır ve 1566-1574 yılları arasında hüküm sürmüştür. II. Selim’in saltanatı, babası Kanuni Sultan Süleyman’ın Zigetvar Kuşatması’nda hayatını kaybetmesi sonrasında başlamış ve Osmanlı Padişahları arasına girmiştir.

II. Selim’in hükümdarlığı döneminde önemli olaylar şunlardır:

1. Lepanto Deniz Muharebesi (1571): Bu deniz savaşı, Osmanlı İmparatorluğu ile Hristiyan ittifakı arasında gerçekleşmiştir. Osmanlı Donanması, Papa VI. Pius’un önderliğindeki Hristiyan güçlerine karşı mağlup olmuştur. Bu savaş, Osmanlı Donanması’nın Akdeniz’deki hakimiyetini sarsmış ve Osmanlı İmparatorluğu’nun deniz gücünü zayıflatmıştır.
2. Türk-İran Savaşları: II. Selim döneminde Osmanlı İmparatorluğu ile Safevi İmparatorluğu arasındaki mücadele devam etmiştir. Bağdat’ın fethi (1567) ve Şah Tahmasp ile imzalanan Zigetvar Antlaşması (1568) bu döneme aittir.
3. Malta Kuşatması (1565): II. Selim, Osmanlı İmparatorluğu’nun Akdeniz’deki üstünlüğünü sağlamak amacıyla Malta’yı fethetmek için büyük bir sefer düzenlemiştir. Ancak, şiddetli direniş ve zorlu hava koşulları nedeniyle Malta kuşatması başarısızlıkla sonuçlanmıştır.
4. Saray ve İç Düzen: II. Selim, devlet yönetiminde adalet ve dürüstlüğü vurgulamış, sarayında ise entrikalara karşı dikkatli olmuştur. Ayrıca, devletin ekonomik durumunu güçlendirmek amacıyla çeşitli düzenlemeler yapmıştır.

Osmanlı Padişahları sıralamasında 11. sırada olan II. Selim, 1574 yılında ölmüştür. Yerine oğlu III. Murad tahta geçmiştir. II. Selim’in hükümdarlığı, Osmanlı İmparatorluğu’nun zorlu bir dönemine denk gelmiş ve imparatorluğun sınırları üzerindeki mücadelelerin devam ettiği bir zaman dilimine işaret etmiştir.

III. Murad (1574 – 1595)

III. Murad, Osmanlı İmparatorluğu’nun onikinci padişahıdır ve 1574-1595 yılları arasında hüküm sürmüştür. III. Murad’ın saltanatı, babası II. Selim’in ölümünün ardından başlamıştır. Padişah olduktan sonra çeşitli iç ve dış meselelerle uğraşan III. Murad’ın dönemi önemli olaylarla doludur.

İşte III. Murad’ın dönemindeki bazı önemli olaylar:

1. Şeyhülislam Ebussuud Efendi: III. Murad’ın saltanatında etkili bir devlet adamı olarak Şeyhülislam Ebussuud Efendi görev yapmıştır. Ebussuud Efendi, devletin iç meselelerinde ve hukuki konularda etkin bir rol oynamıştır.
2. Uzun Hasan İsyanı (1586): Uzun Hasan isyanı, III. Murad döneminde Anadolu’da çıkan bir isyandır. Bu isyan, Safevilerin desteğini alan Uzun Hasan liderliğindeki Celali isyancılarına karşı Osmanlı İmparatorluğu’nun mücadele ettiği bir iç sorundur.
3. Osmanlı-İran Savaşları: III. Murad döneminde Osmanlı İmparatorluğu ile Safevi İmparatorluğu arasındaki çatışmalar devam etmiştir. 1578’de İran’a düzenlenen bir seferde Osmanlı ordusu başarıya ulaşmış, ancak 1580’de imzalanan Ferhat Paşa Antlaşması ile sınırlar belirlenmiştir.
4. Osmanlı İmparatorluğu’nun Ekonomik Durumu: III. Murad, devletin ekonomik durumunu güçlendirmek için çeşitli tedbirler almıştır. Vergi sistemini düzenlemiş ve hazine gelirlerini artırmaya yönelik politikalar izlemiştir.

III. Murad, 1595 yılında ölmüştür. Yerine oğlu III. Mehmed tahta geçmiştir. III. Murad’ın hükümdarlığı, Osmanlı İmparatorluğu’nun içsel sorunlar ve sınırlarındaki çatışmalarla dolu bir döneme denk gelmiştir.

III. Mehmed (1595 – 1603)

III. Mehmed, Osmanlı İmparatorluğu’nun onüçüncü padişahıdır ve 1595-1603 yılları arasında hüküm sürmüştür. III. Mehmed’in saltanatı, babası III. Murad’ın ölümünün ardından başlamıştır. Ancak III. Mehmed’in hükümdarlığı, kısa süreli olmuş ve çeşitli iç ve dış sorunlarla karşılaşmıştır.

İşte III. Mehmed’in dönemindeki bazı önemli olaylar:

1. Osmanlı-İran Savaşı (1603-1618): III. Mehmed döneminde, Osmanlı İmparatorluğu ile Safevi İmparatorluğu arasındaki çatışmalar devam etmiştir. Bu dönemde başlayan Osmanlı-İran Savaşı, sınırların yeniden belirlenmesine ve çeşitli mücadelelere neden olmuştur.
2. Celali İsyanları: III. Mehmed’in hükümdarlığı döneminde, Osmanlı İmparatorluğu’nda çeşitli isyanlar patlak vermiştir. Celali isyanları, sosyal, ekonomik ve askeri nedenlerle ortaya çıkan isyanlardır. Bu isyanlar, Osmanlı Devleti’nin içsel zorluklarla mücadele ettiği bir dönemi simgeler.
3. Sokullu Mehmed Paşa’nın Ölümü (1606): Ünlü devlet adamı Sokullu Mehmed Paşa, Osmanlı İmparatorluğu’nun birçok alanında etkili olmuş ve padişahların hükümetinde önemli bir rol oynamıştır. Sokullu Mehmed Paşa’nın ölümü, imparatorluğun yönetiminde bir boşluğa neden olmuştur.

III. Mehmed, 1603 yılında ölmüştür. Yerine oğlu I. Ahmed tahta geçmiştir. III. Mehmed’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun zorlu bir dönemine denk gelmiş ve içsel sorunlar, isyanlar ve sınırlar üzerindeki çatışmalarla mücadele ile geçmiştir.

I. Ahmed (1603 – 1617)

I. Ahmed, Osmanlı İmparatorluğu’nun on dördüncü padişahıdır ve 1603-1617 yılları arasında hüküm sürmüştür. I. Ahmed’in saltanatı, babası III. Mehmed’in ölümünün ardından başlamıştır. Bu dönemde Osmanlı İmparatorluğu, içsel sorunlarla, isyanlarla ve sınırlardaki çatışmalarla karşı karşıya kalmıştır.

I. Ahmed’in dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Celali İsyanları: I. Ahmed döneminde Celali İsyanları devam etmiştir. Sosyal, ekonomik ve askeri nedenlere dayanan bu isyanlar, Osmanlı İmparatorluğu’nda birçok bölgede ortaya çıkmış ve devletin iç düzenini zorlamıştır.
2. Safiye Sultan: I. Ahmed’in annesi Safiye Sultan, Osmanlı tarihinde etkili bir valide sultan olarak bilinir. I. Ahmed’in saltanatı boyunca da etkisini sürdürmüş ve devlet yönetiminde önemli bir rol oynamıştır.
3. Osmanlı-İran Savaşı (1615-1618): I. Ahmed döneminde, Osmanlı İmparatorluğu ile Safevi İmparatorluğu arasındaki çatışmalar devam etmiştir. Bu dönemdeki savaşlar, sınırların belirlenmesi ve çeşitli toprak değişimleriyle sonuçlanmıştır.
4. Zülfikar Paşa Suikastı (1617): I. Ahmed’in sadrazamı olan Zülfikar Paşa, I. Ahmed tarafından idam edilmiştir. Bu olay, Osmanlı sarayındaki iç politika entrikalarının ve güç mücadelelerinin bir yansımasıdır.

I. Ahmed, 1617 yılında ölmüştür. Yerine oğlu II. Osman tahta geçmiştir. I. Ahmed’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun iç ve dış zorluklarla karşı karşıya olduğu bir döneme denk gelir ve bu zorlukların üstesinden gelmeye çalışan bir padişah olarak hatırlanır.

I. Mustafa (1617 – 1618 / 1622 – 1623)

I. Mustafa, Osmanlı İmparatorluğu’nun on beşinci padişahıdır. İki ayrı dönemde tahta çıkmıştır: ilk olarak 1617-1618 yılları arasında, ikinci olarak ise 1622-1623 yılları arasında hüküm sürmüştür. Ancak I. Mustafa’nın saltanatı, akıl sağlığındaki problemler nedeniyle iki kez kesintiye uğramıştır.

I. Mustafa’nın saltanatı dönemlerindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. İlk Saltanat Dönemi (1617-1618): I. Ahmed’in ölümünün ardından, I. Mustafa ilk defa tahta çıkmıştır. Ancak akıl sağlığındaki sorunlar nedeniyle kısa bir süre sonra tahttan indirilmiştir. Bu dönemde Osmanlı İmparatorluğu’nda iç karışıklıklar devam etmiştir.
2. Osmanlı-İran Savaşı (1623): I. Mustafa’nın ikinci saltanat döneminde Osmanlı İmparatorluğu ile Safevi İmparatorluğu arasındaki çatışmalar devam etmiştir. Ancak bu dönemde I. Mustafa’nın akıl sağlığındaki sorunlar nedeniyle devletin yönetiminde sıkıntılar yaşanmıştır.
3. İkinci Saltanat Dönemi (1622-1623): I. Mustafa, ikinci kez tahta çıkarak yeniden padişah olmuştur. Ancak akıl sağlığındaki sorunlar devam ettiği için bu dönem de kısa sürmüş ve I. Mustafa 1623 yılında tahttan indirilmiştir.

I. Mustafa’nın ikinci tahttan indirilmesinin ardından yerine oğlu IV. Murad geçmiştir. I. Mustafa’nın saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun içsel sorunlar ve taht kavgalarının etkisi altında geçmiş, bu dönemde Osmanlı Devleti’nin zayıflığı daha belirgin hale gelmiştir.

Genç Osman (1618 – 1622)

Genç Osman, Osmanlı İmparatorluğu’nun on altıncı padişahıdır. I. Ahmed’in ölümünün ardından, 1618 yılında tahta çıkan Genç Osman, 1622 yılına kadar Osmanlı İmparatorluğu’nu yönetmiştir. Ancak kısa süren bu saltanat dönemi, Osmanlı tarihindeki önemli olaylardan biridir.

Genç Osman’ın saltanat dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Celali İsyanları: Genç Osman döneminde Celali İsyanları devam etmiştir. Bu isyanlar, sosyal, ekonomik ve askeri nedenlere dayanmaktadır ve Osmanlı İmparatorluğu’nda çeşitli bölgelerde patlak vermiştir.
2. Saray Entrikaları: Genç Osman’ın saltanatı döneminde sarayda çeşitli entrikalar ve güç mücadeleleri yaşanmıştır. Padişahın hükümeti üzerinde etkili olmaya çalışan bazı devlet adamları ve valide sultanlar arasında çatışmalar yaşanmıştır.
3. Sadrazam Ölümü ve Yerine Geçenler: Genç Osman’ın sadrazamları arasında, genellikle kısa süre görevde kalan ve bazıları suikaste uğrayan devlet adamları bulunmaktadır. Bu durum, dönemin istikrarsızlığını ve iç çalkantılarını göstermektedir.

Genç Osman, 1622 yılında tahttan indirilmiş ve yerine I. Mustafa yeniden padişah olmuştur. Genç Osman’ın tahttan indirilmesi, Osmanlı İmparatorluğu’nun içsel zorluklarının ve saray entrikalarının bir sonucu olarak gerçekleşmiştir.

IV. Murad (1623 – 1640)

IV. Murad, Osmanlı İmparatorluğu’nun on yedinci padişahıdır ve 1623-1640 yılları arasında hüküm sürmüştür. Babası I. Ahmed’in ikinci kez tahttan indirilmesinin ardından, IV. Murad Osmanlı tahtına geçmiştir. Saltanatı döneminde Osmanlı İmparatorluğu çeşitli iç ve dış sorunlarla karşı karşıya kalmıştır.

IV. Murad’ın hükümdarlığı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Osmanlı-İran Savaşı (1623-1639): IV. Murad döneminde Osmanlı İmparatorluğu ile Safevi İmparatorluğu arasında uzun süren bir çatışma yaşanmıştır. Bu savaş, 1639 yılında imzalanan Kasr-ı Şirin Antlaşması ile sona ermiştir. Antlaşma ile sınırlar belirlenmiş ve uzun yıllar süren çatışmalara son verilmiştir.
2. Celali İsyanları: IV. Murad döneminde Celali İsyanları devam etmiştir. Bu isyanlar, Osmanlı İmparatorluğu’nun çeşitli bölgelerinde ortaya çıkan isyan ve isyancı gruplardan oluşmuştur. İsyanlar, sosyal, ekonomik ve askeri nedenlere dayanmaktadır.
3. Bağdat’ın Kaybedilmesi (1638): IV. Murad döneminde Bağdat, Osmanlı İmparatorluğu’nun Safevi İmparatorluğu’na kaybedildiği bir döneme şahitlik etmiştir. Kasr-ı Şirin Antlaşması’nın bir sonucu olarak Bağdat, Safevilerin kontrolüne geçmiştir.
4. IV. Mehmed’in Saltanatı (1640-1648): IV. Murad, sağlığı ile ilgili sorunlar yaşamış ve 1640 yılında tahtı oğlu IV. Mehmed’e bırakmıştır. IV. Murad, daha sonra ölmüştür.

IV. Murad’ın saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun iç ve dış zorluklarla mücadele ettiği bir dönemi temsil eder. IV. Murad, uzun süren Osmanlı-İran savaşlarına son veren antlaşmayı imzalayarak imparatorluğun sınırlarını belirlemiş, ancak Bağdat’ın kaybedilmesi ve iç isyanlar gibi sorunlarla karşı karşıya kalmıştır.

İbrahim (1640 – 1648)

IV. Murad’ın sağlık sorunları nedeniyle tahtı bırakması üzerine, İbrahim Osmanlı İmparatorluğu’nun on sekizinci padişahı olarak 1640 yılında tahta çıkmıştır. Ancak İbrahim’in saltanatı, kendisinin akıl sağlığındaki sorunlar ve saray entrikaları nedeniyle sıkıntılı bir dönemi temsil eder.

İbrahim’in saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Yeniçeri Ayaklanmaları: İbrahim’in saltanatı boyunca Yeniçeri Ocağı’ndaki ayaklanmalar ve isyanlar sık sık yaşanmıştır. Bu ayaklanmalar, Yeniçerilerin maaşlarının düşük olması ve Osmanlı ordusundaki disiplinsizlik gibi nedenlere dayanmaktadır.
2. Sadrazam Köprülü Mehmed Paşa: İbrahim’in saltanatının başlarında Köprülü Mehmed Paşa sadrazam olarak göreve gelmiş ve Osmanlı Devleti’ni yönetmeye çalışmıştır. Ancak İbrahim’in saray entrikaları ve sadrazamın güçlenmesine yönelik olası bir tehdidi önlemek amacıyla öldürülmesiyle sonuçlanmıştır.
3. IV. Mehmed’in Tahta Geçişi (1648): İbrahim’in akıl sağlığındaki bozukluklar ve yönetimdeki zorluklar, IV. Mehmed’in tahta geçişini hızlandırmıştır. IV. Mehmed, İbrahim’in tahttan indirilmesinin ardından Osmanlı tahtına çıkmıştır.

İbrahim, 1648 yılında tahttan indirilmiş ve yerine IV. Mehmed padişah olmuştur. İbrahim’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun tarihi boyunca zorlu ve çalkantılı dönemlerden birini temsil eder.

IV. Mehmed (1648 – 1687)

IV. Mehmed, Osmanlı İmparatorluğu’nun on dokuzuncu padişahıdır ve 1648-1687 yılları arasında hüküm sürmüştür. IV. Mehmed’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun genişlemesinin ve gücünün zirveye ulaştığı dönemlerden birine denk gelir. Ancak bu dönemde, Osmanlı Devleti içinde ve dışında bir dizi zorluğa ve soruna da şahit olunmuştur.

IV. Mehmed’in saltanat dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Osmanlı-İran Savaşı (1655-1669): IV. Mehmed döneminde Osmanlı İmparatorluğu ile Safevi İmparatorluğu arasında önemli bir çatışma yaşanmıştır. Bu savaş, Osmanlıların başarıyla sonuçlanmış, 1669 yılında imzalanan Zuhab Antlaşması ile sınırlar belirlenmiştir.
2. Kandiye Kuşatması (1667-1669): Osmanlı İmparatorluğu, 1645-1669 yılları arasında süren Kandiye Kuşatması ile Girit Adası’ndaki Venedik egemenliğine son vermiştir.
3. Lehistan Seferleri: IV. Mehmed döneminde Osmanlı İmparatorluğu, Lehistan’a bir dizi sefer düzenlemiştir. 1672-1676 yılları arasındaki Lehistan Seferleri sonucunda Podolya’nın Osmanlı egemenliğine geçmesi sağlanmıştır.
4. Sadrazam Köprülü Mehmed Paşa: IV. Mehmed döneminde Köprülü Mehmed Paşa, Osmanlı Devleti’nin baş sadrazamı olarak görev yapmış ve bu dönemde devletin iç düzenini sağlamak için önemli reformlara imza atmıştır.
5. Büyük Yangın (1660): İstanbul’da büyük bir yangın meydana gelmiş ve şehirdeki birçok bina zarar görmüştür.

IV. Mehmed’in uzun süren saltanatı, hem askeri başarıları hem de iç reformları ile dikkat çeker. Ancak zaman içinde ortaya çıkan sorunlar ve sıkıntılar, Osmanlı İmparatorluğu’nun daha sonraki dönemlerindeki zayıflamasına zemin hazırlamıştır. IV. Mehmed, 1687 yılında ölmüş ve yerine oğlu II. Süleyman geçmiştir.

II. Süleyman (1687 – 1691)

II. Süleyman, Osmanlı İmparatorluğu’nun yirminci padişahıdır ve 1687-1691 yılları arasında hüküm sürmüştür. Ancak II. Süleyman’ın saltanatı kısa bir dönem olmuştur ve Osmanlı tahtına çıktıktan sadece birkaç yıl sonra ölmüştür.

II. Süleyman’ın saltanatı döneminde bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Zaferler ve Karlofça Antlaşması: II. Süleyman döneminde Osmanlı İmparatorluğu, Lehistan ve Venedik’e karşı başarılı askeri harekatlar gerçekleştirmiştir. Ancak bu dönemde Karlofça Antlaşması (1699) imzalanmış ve Osmanlı İmparatorluğu, Lehistan ve Venedik ile barış yapmak zorunda kalmıştır. Bu antlaşma, Osmanlı İmparatorluğu’nun toprak kayıplarına neden olmuş ve imparatorluğun güç dengesinde bir değişikliğe yol açmıştır.
2. Sadrazam Köprülü Amcazade Hüseyin Paşa: II. Süleyman’ın döneminde Osmanlı Devleti’nin baş sadrazamı olarak Köprülü Amcazade Hüseyin Paşa görev yapmıştır. Hüseyin Paşa, imparatorluğun iç meselelerine odaklanarak bazı reformlar gerçekleştirmiştir.
3. II. Süleyman’ın Ölümü (1691): II. Süleyman, kısa bir saltanatın ardından 1691 yılında ölmüştür. II. Süleyman’ın ölümü, Osmanlı tahtında çeşitli hükümdar değişikliklerine ve içsel zorluklara yol açmıştır.

II. Süleyman’ın ölümünün ardından yerine oğlu II. Ahmed tahta geçmiştir. II. Süleyman’ın saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun 17. yüzyılın sonlarındaki dış politika zorlukları ve toprak kayıplarıyla karakterizedir.

II. Ahmed (1691 – 1695)

II. Ahmed, Osmanlı İmparatorluğu’nun yirmi birinci padişahıdır ve 1691-1695 yılları arasında hüküm sürmüştür. II. Ahmed’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun zayıflayan gücü ve içsel sorunları ile karakterizedir.

II. Ahmed’in saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Venedik-Osmanlı Savaşı (1693-1699): II. Ahmed döneminde Osmanlı İmparatorluğu ile Venedik arasında bir savaş yaşanmıştır. Bu savaş, Karlofça Antlaşması’nın (1699) temelini atmış ve Osmanlı İmparatorluğu’nun topraklarında önemli kayıplara neden olmuştur. Antlaşma ile Belgrad, Eflak ve Morea (Mora) Venedik’e bırakılmıştır.
2. Celali İsyanları: II. Ahmed döneminde Celali İsyanları devam etmiştir. Bu isyanlar, sosyal, ekonomik ve askeri nedenlere dayanmaktadır ve Osmanlı İmparatorluğu’nun çeşitli bölgelerinde patlak vermiştir.
3. Sadrazam Köprülü Amcazade Hüseyin Paşa: II. Ahmed döneminde Köprülü Amcazade Hüseyin Paşa, sadrazam olarak görev yapmış ve imparatorluğun içişlerinde reformlar gerçekleştirmeye çalışmıştır.
4. Osmanlı-Rus Savaşı (1686-1700): II. Ahmed döneminde Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya arasında devam eden bir çatışma yaşanmıştır. Bu dönemdeki önemli olaylardan biri, 1695 yılında Azak Kalesi’nin Ruslar tarafından ele geçirilmesidir.

II. Ahmed, 1695 yılında ölmüştür. Yerine oğlu II. Mustafa tahta geçmiştir. II. Ahmed’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun 17. yüzyılın sonlarındaki toprak kayıpları ve içsel zorluklarıyla geceyen bir döneme denk gelir.

II. Mustafa (1695 – 1703)

II. Mustafa, Osmanlı İmparatorluğu’nun yirmi ikinci padişahıdır ve 1695-1703 yılları arasında hüküm sürmüştür. II. Mustafa’nın saltanatı, dönemindeki içsel çalkantılar, savaşlar ve Osmanlı İmparatorluğu’nun zorlu bir dönemiyle tanımlanır.

II. Mustafa’nın saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Zafer ve Edirne Antlaşması (1699): II. Mustafa döneminde Osmanlı İmparatorluğu, Avusturya ile yapılan Karlofça Antlaşması’nın (1699) sonuçlarına uygun olarak, Osmanlı topraklarını kaybetmiştir. Edirne Antlaşması ile Belgrad, Eflak, Morea ve Azerbaycan gibi önemli bölgelerin Osmanlı İmparatorluğu’ndan çıkması kararlaştırılmıştır.
2. Celali İsyanları: II. Mustafa döneminde Celali İsyanları devam etmiştir. Bu isyanlar, sosyal, ekonomik ve askeri nedenlere dayanmaktadır ve Osmanlı İmparatorluğu’nun çeşitli bölgelerinde ortaya çıkmıştır.
3. Kırım Hanlığı ile İlişkiler: II. Mustafa döneminde Osmanlı İmparatorluğu, Kırım Hanlığı ile siyasi ve askeri ilişkilerini sürdürmüştür. Ancak Osmanlı İmparatorluğu’nun zayıflayan durumu, Kırım’ın bağımsızlığını daha fazla vurgulamasına yol açmıştır.
4. II. Mustafa’nın Tahttan İndirilmesi (1703): II. Mustafa, 1703 yılında tahttan indirilmiştir. Tahttan indirilmesinin ardında, devlet işlerini düzenleme ve Osmanlı İmparatorluğu’nu güçlendirme çabası vardır. Yerine kardeşi III. Ahmed tahta çıkmıştır.

II. Mustafa’nın saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun 17. yüzyılın sonlarından itibaren yaşadığı içsel sorunlar, toprak kayıpları ve dış politika zorluklarına tanıklık etmiştir. Tahttan indirilmesi, Osmanlı tahtında sıkça yaşanan hükümdar değişimlerinin bir örneğidir.

III. Ahmed (1703 – 1730)

III. Ahmed, Osmanlı İmparatorluğu’nun yirmi üçüncü padişahıdır ve 1703-1730 yılları arasında hüküm sürmüştür. III. Ahmed’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun zorlu dönemlerinden birine denk gelir ve bu dönemde imparatorluğun iç ve dış sorunlarla mücadele ettiği birçok olay yaşanmıştır.

III. Ahmed’in saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Osmanlı-Rus Savaşı (1710-1711): III. Ahmed döneminde Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya arasında bir çatışma yaşanmıştır. Prut Savaşı (1711), Osmanlıların Ruslara karşı mağlup olduğu bir savaştır. Pasarofça Antlaşması (1718) ile savaş sona ermiş, ancak Osmanlı İmparatorluğu önemli toprak kayıpları yaşamıştır.
2. Nevşehirli Damat İsyanı (1711): III. Ahmed döneminde Nevşehirli Damat İsyanı patlak vermiştir. Bu isyan, sadrazam Damat Ali Paşa’nın yönetimine karşı yapılmıştır ve Osmanlı İmparatorluğu’nun içsel sorunlarını yansıtmıştır.
3. Patrona Halil İsyanı (1730): III. Ahmed’in tahttan indirilmesine yol açan Patrona Halil İsyanı, 1730 yılında İstanbul’da patlak vermiştir. İsyanın ardından III. Ahmed tahttan indirilmiş ve yerine I. Mahmud tahta geçmiştir.
4. Patrona Halil İsyanı ve III. Ahmed’in Tahttan İndirilmesi (1730): İstanbul’da çıkan Patrona Halil İsyanı, III. Ahmed’in hükümet politikalarına ve yönetim tarzına karşı bir tepkiydi. İsyanın başında yer alan Patrona Halil, III. Ahmed’i tahttan indirip yerine I. Mahmud’u padişah ilan etmiştir.

III. Ahmed, 1730 yılında tahttan indirilmiş ve sonrasında yaşadığı üzüntü ve şok nedeniyle kısa bir süre sonra hayatını kaybetmiştir. III. Ahmed’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun iç ve dış sorunlarla mücadele ettiği bir dönemi temsil eder.

I. Mahmud (1730 – 1754)

I. Mahmud, Osmanlı İmparatorluğu’nun yirmi dördüncü padişahıdır ve 1730-1754 yılları arasında hüküm sürmüştür. I. Mahmud’un saltanatı, Osmanlı Devleti’nin içsel ve dışsal sorunlarla mücadele ettiği bir döneme denk gelir.

I. Mahmud’un saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Patrona Halil İsyanı ve III. Ahmed’in Tahttan İndirilmesi (1730): I. Mahmud, Patrona Halil İsyanı sırasında III. Ahmed’in tahttan indirilmesinin ardından Osmanlı tahtına çıkmıştır. İsyanın lideri Patrona Halil’in etkisiyle tahta çıkan I. Mahmud, hükümet politikalarında değişikliklere gitmiştir.
2. Osmanlı-Rus Savaşı (1735-1739): I. Mahmud döneminde Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya arasında bir çatışma yaşanmıştır. Bu savaş, 1739 yılında imzalanan Belgrad Antlaşması ile sona ermiştir. Antlaşma ile Bazargan ve Orlov anlaşmazlıkları çözülmüş, ancak Osmanlı İmparatorluğu topraklarında kayıplar yaşanmıştır.
3. Osmanlı-İran Savaşı (1743-1746): I. Mahmud döneminde Osmanlı İmparatorluğu ile Safevi İmparatorluğu arasında bir başka çatışma meydana gelmiştir. Bu savaş, 1746 yılında imzalanan Kerden Antlaşması ile sona ermiştir.
4. Celali İsyanları ve Aydın İsyanı: I. Mahmud döneminde Celali İsyanları devam etmiştir. Ayrıca Aydın İsyanı da bu dönemde gerçekleşmiştir.
5. Küçük Kaynarca Antlaşması (1774): I. Mahmud döneminde değil, ancak onun torunu III. Mustafa döneminde imzalanan Küçük Kaynarca Antlaşması, Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya arasında imzalanan önemli bir antlaşmadır. Bu antlaşma ile Kırım’ın bağımsızlığı tanınmış ve Rusya’ya bazı ayrıcalıklar verilmiştir.

I. Mahmud, 1754 yılında ölmüştür. Saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun iç ve dış sorunlarla mücadele ettiği ve toprak kayıpları yaşadığı bir dönemi kapsar.

III. Osman (1754 – 1757)

III. Osman, Osmanlı İmparatorluğu’nun yirmi beşinci padişahıdır ve 1754-1757 yılları arasında kısa bir süre hüküm sürmüştür. III. Osman’ın saltanatı, kısa bir dönem olmuş ve Osmanlı tahtındaki hükümdar değişimlerinin bir örneğini temsil etmiştir.

III. Osman’ın saltanatı döneminde belirgin bir şekilde kayda değer olaylar yaşanmamıştır. Bu dönem, Osmanlı İmparatorluğu’nun iç ve dış zorluklarla boğuştuğu ve sıkça taht değişimlerinin gerçekleştiği bir dönemdir.

Tahta çıktıktan kısa bir süre sonra, III. Osman 1757 yılında tahttan indirilmiş ve yerine I. Mustafa geçmiştir.

III. Osman’ın saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun genel olarak zorlu bir dönemde olduğu ve sık sık taht değişimlerinin yaşandığı bir zaman dilimine denk gelir. Osmanlı tahtında bu dönemdeki hükümdarlar genellikle kısa süreli saltanatlar yaşamış ve taht değişimleri hızlı bir şekilde gerçekleşmiştir.

III. Mustafa (1757 – 1774)

III. Mustafa, Osmanlı İmparatorluğu’nun yirmi altıncı padişahıdır ve 1757-1774 yılları arasında saltanatta bulunmuştur. III. Mustafa’nın saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun önemli dış olaylara ve içsel sorunlara tanıklık ettiği bir dönemi kapsar.

III. Mustafa’nın saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Rus-Türk Savaşı (1768-1774): III. Mustafa’nın saltanatı sırasında, Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya arasında bir çatışma yaşanmıştır. Bu çatışma, Osmanlı İmparatorluğu’nun 1768’de Ruslara savaş ilan etmesiyle başlamıştır. Ancak Osmanlılar, 1774 yılında imzalanan Küçük Kaynarca Antlaşması ile Ruslar karşısında mağlup olmuş ve önemli toprak kayıpları yaşamıştır.
2. Küçük Kaynarca Antlaşması (1774): Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya arasında imzalanan Küçük Kaynarca Antlaşması, 1774 yılında imzalanmıştır. Bu antlaşma, Kırım’ın bağımsızlığını tanımış ve Osmanlı İmparatorluğu’nun Ruslara bazı ayrıcalıklar tanımasına neden olmuştur.
3. Celali İsyanları: III. Mustafa döneminde Celali İsyanları devam etmiştir. Bu isyanlar, sosyal, ekonomik ve askeri nedenlere dayanmaktadır ve Osmanlı İmparatorluğu’nun çeşitli bölgelerinde ortaya çıkmıştır.
4. Yeniçeri Ocağı Reformları: III. Mustafa, Yeniçeri Ocağı’nda disiplinsizlik ve isyanlarla başa çıkmak için reform girişimlerinde bulunmuştur. Ancak bu çabalar başarılı olmamış ve Yeniçeri Ocağı’nın güçsüzlüğü devam etmiştir.

III. Mustafa’nın saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun zorlu bir dönemini yansıtmaktadır. Dış savaşlarda yaşanan mağlubiyetler, iç isyanlar ve toprak kayıpları, Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküşüne doğru giden sürecin belirgin örnekleridir. III. Mustafa, 1774 yılında tahttan indirilmiş ve yerine I. Abdulhamid geçmiştir.

I. Abdülhamid (1774 – 1789)

I. Abdülhamid, Osmanlı İmparatorluğu’nun yirmi yedinci padişahıdır ve 1774-1789 yılları arasında saltanatta bulunmuştur. I. Abdülhamid’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun içsel reform çabalarına ve dış politika değişikliklerine tanıklık etmiştir.

I. Abdülhamid’in saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Rusya ile Yapılan Yeni Antlaşma (1774): I. Abdülhamid döneminde, Osmanlı İmparatorluğu ile Rusya arasında imzalanan Küçük Kaynarca Antlaşması’nın (1774) etkisi devam etmiştir. Bu antlaşma, Kırım’ın bağımsızlığını tanımış ve Rusya’ya bazı ayrıcalıklar sağlamıştır.
2. Celali İsyanları: I. Abdülhamid döneminde Celali İsyanları devam etmiştir. Bu isyanlar, Osmanlı İmparatorluğu’nun çeşitli bölgelerinde sosyal, ekonomik ve askeri nedenlere dayanmaktadır.
3. Yeniçeri Ocağı Reformları: I. Abdülhamid, Yeniçeri Ocağı’nın disiplinsizliği ve isyanlarla başa çıkmak amacıyla reformlar yapmaya çalışmıştır. Ancak bu reform girişimleri yetersiz kalmış ve Yeniçeri Ocağı’nın etkisi devam etmiştir.
4. Osmanlı-Fransız İlişkileri: I. Abdülhamid döneminde Osmanlı İmparatorluğu ile Fransa arasında diplomatik ilişkiler güçlenmiştir. Fransız etkisi, Osmanlı toplumunda kültürel ve askeri alanda artmıştır.
5. Aydınlanma Dönemi Etkileri: I. Abdülhamid dönemi, Osmanlı İmparatorluğu’nda Aydınlanma düşüncesinin etkilerini göstermiştir. Bu dönemde bilim, kültür ve eğitimde bazı reform çabaları başlamıştır.

I. Abdülhamid, 1789 yılında ölmüştür. Saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun içsel reform ihtiyaçları ve dış politika değişiklikleriyle şekillenen bir dönemi yansıtmaktadır. Ancak bu dönemdeki reform çabaları, imparatorluğun daha geniş çaplı zorluklarını önleyecek kadar etkili olamamıştır.

III. Selim (1789 – 1807)

III. Selim, Osmanlı İmparatorluğu’nun yirmi sekizinci padişahıdır ve 1789-1807 yılları arasında saltanatta bulunmuştur. III. Selim’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun önemli içsel ve dışsal zorluklarla karşılaştığı bir döneme denk gelir.

III. Selim’in saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Osmanlı-Fransız İlişkileri ve Napolyon Savaşları: III. Selim döneminde, Fransız Devrimi ve Napolyon Savaşları’nın etkisiyle Osmanlı-Fransız ilişkileri karmaşık bir hal almıştır. Osmanlı İmparatorluğu, Fransa ile ittifak yapmış ancak ardından Rusya ile savaşa girmiştir. Napolyon’un Mısır’ı işgal etmesi ve İngiliz donanmasının İskenderiye’yi bombalaması gibi olaylar, bu dönemin uluslararası ilişkilerini etkilemiştir.
2. Yeniçeri Ocağı Reformları: III. Selim, Yeniçeri Ocağı’nın disiplinsizliği ve isyanlarına karşı reformlar yapmaya çalışmıştır. Ancak bu reform çabaları, Yeniçeri Ocağı’nın direnişiyle karşılaşmış ve sınırlı başarı elde etmiştir.
3. Nizam-ı Cedid (Yeni Düzen) Reformları: III. Selim, askeri ve idari alanda Nizam-ı Cedid reformlarını başlatmıştır. Bu reformlar, modern ordu birimlerinin oluşturulması ve yeni idari düzenlemeleri içermiştir. Ancak bu reformlar, geleneksel güç odakları tarafından direnişle karşılanmış ve tam anlamıyla uygulanamamıştır.
4. III. Selim’in Tahttan İndirilmesi (1807): III. Selim, reform çabaları ve modernleşme çabaları nedeniyle Yeniçeri Ocağı ve diğer muhafazakar güçlerin hoşnutsuzluğunu çekmiştir. 1807 yılında gerçekleşen Kabakçı Mustafa İsyanı sonrasında III. Selim, tahttan indirilmiş ve yerine IV. Mustafa padişah olmuştur.

III. Selim’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun reform çabalarının ve dış politika zorluklarının bir yansımasıdır. Ancak reformlar, geleneksel güç yapıları tarafından engellenmiş ve imparatorluğun yaşadığı sorunlara tam anlamıyla çözüm getirememiştir.

IV. Mustafa (1807 – 1808)

IV. Mustafa, Osmanlı İmparatorluğu’nun yirmi dokuzuncu padişahıdır ve 1807-1808 yılları arasında kısa bir süre için saltanatta bulunmuştur. IV. Mustafa’nın saltanatı, III. Selim’in tahttan indirilmesi sonrasında geçici bir dönemde gerçekleşmiştir.

IV. Mustafa’nın saltanatı dönemindeki önemli olaylar şunlardır:

1. III. Selim’in Tahttan İndirilmesi ve IV. Mustafa’nın Tahta Çıkışı (1807): III. Selim’in reform çabaları ve hoşnutsuzluğunun bir sonucu olarak, 1807 yılında gerçekleşen Kabakçı Mustafa İsyanı sonrasında III. Selim tahttan indirilmiş ve yerine IV. Mustafa tahta çıkmıştır.
2. Rus İşgali ve Yeniçeri İsyanları: IV. Mustafa döneminde Ruslar, Osmanlı İmparatorluğu topraklarına saldırmış ve İstanbul’u işgal etmiştir. Aynı dönemde Yeniçeri Ocağı, IV. Mustafa’nın tahta çıkışına karşı direniş göstermiştir.
3. IV. Mustafa’nın Tahttan İndirilmesi (1808): IV. Mustafa’nın saltanatı kısa bir süre sonra sona ermiştir. Osmanlı tahtında karışıklıklar devam etmiş ve IV. Mustafa, tahttan indirilerek yerine II. Mahmud tahta çıkmıştır.

IV. Mustafa’nın saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun içsel çalkantılar ve dışsal tehditlerle dolu bir dönemine denk gelir. Osmanlı Devleti’nin zayıflayan durumu, bu dönemdeki hükümdar değişikliklerine ve dış müdahalelere yol açmıştır. IV. Mustafa’nın tahttan indirilmesi, Osmanlı tahtındaki istikrarsızlık ve hükümet değişikliklerinin devam ettiği bir dönemin bir örneğidir.

II. Mahmud (1808 – 1839)

II. Mahmud, Osmanlı İmparatorluğu’nun otuzuncu padişahıdır ve 1808-1839 yılları arasında saltanatta bulunmuştur. II. Mahmud’un saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun önemli reform girişimleri, modernleşme çabaları ve dışsal mücadelelerle dolu bir döneme denk gelir.

II. Mahmud’un saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Yeniçeri Ocağı’nın Islahatı (1826): II. Mahmud, Yeniçeri Ocağı’nın disiplinsizliği ve isyanlarına son vermek amacıyla 1826 yılında “Auspicious Incident” olarak bilinen Vaka-i Hayriye’yi gerçekleştirmiştir. Bu olayda Yeniçeri Ocağı tasfiye edilmiş ve modern bir ordu olan Asâkir-i Mansûre-i Muhammediye kurulmuştur.
2. Islahat Fermanları: II. Mahmud, imparatorluğu modernleştirmek ve güçlendirmek amacıyla bir dizi reform gerçekleştirmiştir. Islahat Fermanları ile askeri, mali, eğitim ve yönetim alanlarında önemli değişiklikler yapmıştır.
3. Rus-Serf Savaşı (1806-1812) ve Osmanlı-Rus Savaşları: II. Mahmud döneminde, Rusya ile Osmanlı İmparatorluğu arasında bir dizi savaş yaşanmıştır. Bu savaşlar, Osmanlı İmparatorluğu’nun önemli toprak kayıpları yaşamasına neden olmuştur.
4. Tanzimat Dönemi (1839-1876): II. Mahmud’un ölümünden sonra, II. Abdülmecid döneminde Tanzimat Fermanı ilan edilmiştir. Bu dönemde yapılan reformlar, Osmanlı İmparatorluğu’nda modernleşme çabalarının devamını temsil etmiştir.

II. Mahmud’un reform çabaları ve modernleşme çabaları, imparatorluğun içsel sorunlarına ve dışsal tehditlere karşı bir çözüm arayışının bir parçasıdır. Ancak bazı reformlar geleneksel güç odakları tarafından direnişle karşılanmış ve uygulanma sürecinde zorluklar yaşanmıştır. II. Mahmud, 1839 yılında ölmüş ve yerine oğlu II. Abdülmecid geçmiştir.

Abdülmecid (1839 – 1861)

Abdülmecid, Osmanlı İmparatorluğu’nun otuz birinci padişahıdır ve 1839-1861 yılları arasında saltanatta bulunmuştur. Abdülmecid’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nda önemli reformların ve modernleşme çabalarının devam ettiği bir döneme işaret eder.

Abdülmecid’in saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar ve gelişmeler şunlardır:

1. Islahat Fermanı (1856): Abdülmecid döneminde, Osmanlı İmparatorluğu’nda daha geniş kapsamlı reformlara yol açan Islahat Fermanı ilan edilmiştir. Bu ferman, Osmanlı Devleti’nde tüm vatandaşların eşitliğini savunmuş, vergi düzenlemelerini iyileştirmiş ve devlet dairelerinde görevlendirilen yetkililerin liyakate dayalı atanmasını hedeflemiştir.
2. Osmanlı-Fransız İlişkileri: Abdülmecid döneminde Osmanlı İmparatorluğu, Fransız İmparatorluğu ile yakın ilişkiler kurmuştur. Bu dönemde Fransız mimarlarının tasarladığı birçok yapı inşa edilmiştir.
3. Kırım Savaşı (1853-1856): Abdülmecid döneminde, Osmanlı İmparatorluğu, Rusya ile Kırım Savaşı’na girmiştir. Savaş, Paris Antlaşması ile sona ermiş ve Osmanlı Devleti, Rus işgali altındaki bazı toprakları geri almıştır.
4. Telegraflaşma ve Demiryolu Projeleri: Abdülmecid, Osmanlı İmparatorluğu’nda modernleşme çabaları kapsamında telegraflaşma sistemini geliştirmiş ve demiryolu projelerine destek vermiştir.
5. II. Abdülhamid’in Tahta Çıkışı (1876): Abdülmecid’in ölümünün ardından, yerine oğlu II. Abdülhamid tahta geçmiştir.

Abdülmecid dönemi, Osmanlı İmparatorluğu’nda reform ve modernleşme çabalarının devam ettiği bir dönemi temsil eder. Ancak bu dönemdeki reformlar, imparatorluğun içsel sorunlarını tam anlamıyla çözme kapasitesine sahip olamamış ve Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküş süreci devam etmiştir.

Abdülaziz (1861 – 1876)

Abdülaziz, Osmanlı İmparatorluğu’nun otuz ikinci padişahıdır ve 1861-1876 yılları arasında saltanatta bulunmuştur. Abdülaziz’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun zorlu bir döneminde gerçekleşmiştir.

Abdülaziz’in saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Yabancı Eğitim ve Askeri Reformlar: Abdülaziz, Osmanlı İmparatorluğu’nda modernleşme çabalarını sürdürmüş ve bu doğrultuda yabancı uzmanların eğitimine ve askeri reformlara önem vermiştir. Bu dönemde, askeri alanda modernleşme çabaları devam etmiş ve Avrupa tarzında eğitim almış yeni bir ordu birimi kurulmuştur.
2. Telekomünikasyon ve Demiryolu Projeleri: Abdülaziz döneminde, telekomünikasyon altyapısı geliştirilmiş ve demiryolu projelerine öncelik verilmiştir. Bu, ülkenin içindeki iletişimi ve ulaşımı iyileştirmeyi amaçlayan modernleşme çabalarının bir parçasıydı.
3. Cemiyet-i Hayriye (Hayır Cemiyeti): Abdülaziz döneminde kurulan Cemiyet-i Hayriye, çeşitli sosyal hizmet projelerini destekleyen bir hayır kurumudur. Bu cemiyet, eğitim, sağlık ve sosyal yardım alanlarında faaliyet göstermiştir.
4. Khedive İsmail ve Mısır Krizi: Abdülaziz döneminde, Mısır’ın Osmanlı İmparatorluğu’ndan daha fazla özerklik talepleri ve Khedive İsmail’in (Mısır valisi) Osmanlı otoritesine karşı çıkışıyla bir Mısır Krizi ortaya çıkmıştır.
5. Paris Sergisi (1867): Abdülaziz, Osmanlı İmparatorluğu’nu dünyaya tanıtmak amacıyla 1867 yılında Paris’te düzenlenen uluslararası sergiye katılmıştır.

Ancak Abdülaziz’in saltanatı, içsel ve dışsal sorunlarla dolu olmuş, ekonomik sıkıntılar, toplumsal çalkantılar ve dış baskılar Osmanlı İmparatorluğu’nu zorlamıştır. 1876 yılında tahttan indirilmiş ve kısa bir süre sonra ölümüyle sonuçlanan trajik bir döneme işaret etmiştir.

V. Murad (30 Mayıs 1876 – 31 Ağustos 1876)

V. Murad, Osmanlı İmparatorluğu’nun otuz üçüncü padişahıdır ve 30 Mayıs 1876’dan 31 Ağustos 1876’ya kadar kısa bir süre için saltanatta bulunmuştur. V. Murad’ın saltanatı, 93 Harbi olarak da bilinen Rus-Türk Savaşı ve II. Abdülhamid’in tahta çıkması ile tanımlanır.

V. Murad’ın saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. 93 Harbi (Rus-Türk Savaşı – 1877-1878): V. Murad’ın kısa süren saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun Rus İmparatorluğu ile yaşadığı 93 Harbi’nin başlangıcına denk gelir. Bu savaş, Osmanlı İmparatorluğu’nun Ruslara karşı mağlup olması ve sonrasında Berlin Antlaşması ile bazı topraklarını kaybetmesiyle sona ermiştir.
2. II. Abdülhamid’in Tahta Çıkışı (31 Ağustos 1876): V. Murad’ın zihinsel sağlık sorunları yaşaması ve tahtta kalamaması, II. Abdülhamid’in tahta çıkmasına yol açmıştır. V. Murad, tahttan indirilmiş ve ardından sadrazamın liderliğindeki bir hükümet tarafından ülkenin yönetimi ele alınmıştır.
3. II. Abdülhamid Dönemi (1876-1909): II. Abdülhamid, V. Murad’ın tahttan indirilmesiyle Osmanlı İmparatorluğu’nun başına geçmiştir. II. Abdülhamid dönemi, imparatorluğun modernleşme çabalarının gözden geçirildiği, anayasanın ilan edildiği ve daha otoriter bir yönetimin hakim olduğu bir dönem olmuştur.

V. Murad, tahttan indirilmesinden sonra 31 Ağustos 1876’da ölmüştür. Onun kısa süren saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun zorlu dönemlerinden birine işaret eder ve imparatorluğun siyasi ve askeri zayıflığına vurgu yapar.

II. Abdülhamid (1876 – 1909)

II. Abdülhamid, Osmanlı İmparatorluğu’nun otuz dördüncü padişahıdır ve 1876-1909 yılları arasında toplamda iki ayrı dönemde saltanatta bulunmuştur. İlk dönemi 31 Ağustos 1876 – 27 Nisan 1909, ikinci dönemi ise 23 Temmuz 1918 – 5 Kasım 1922 tarihlerini kapsar. II. Abdülhamid’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun tarihi ve çöküş sürecinde önemli bir yer tutar.

II. Abdülhamid’in saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Meşrutiyetin İlanı (23 Aralık 1876): II. Abdülhamid, tahta çıktıktan kısa bir süre sonra Meşrutiyet ilan ederek Osmanlı İmparatorluğu’nda anayasa yönetimine geçilmesine onay vermiştir. Ancak, 1878 yılında Meşrutiyet ilanını askıya alarak otoriter bir yönetim kurmuştur.
2. 93 Harbi (1877-1878): II. Abdülhamid döneminde, Osmanlı İmparatorluğu Rus İmparatorluğu ile 93 Harbi’ne girmiştir. Bu savaş sonucunda Osmanlı İmparatorluğu, toprak kayıpları yaşamış ve Berlin Antlaşması ile bazı sınırlamalara tabi tutulmuştur.
3. II. Meşrutiyet Dönemi (1908): II. Abdülhamid’in otoriter yönetimine karşı duyulan hoşnutsuzluklar ve Jön Türklerin etkisiyle, 1908’de II. Meşrutiyet ilan edilmiştir. Parlamento seçimleri yapılmış ve Osmanlı İmparatorluğu’nda anayasal düzen tekrar yürürlüğe girmiştir.
4. II. Abdülhamid’in Tahttan İndirilmesi (27 Nisan 1909): II. Abdülhamid, II. Meşrutiyet döneminde tahttan indirilmiş ve yerine V. Mehmed (Reşat) geçmiştir. Bu olay, Osmanlı İmparatorluğu’nda siyasi bir değişimin işaretidir.

II. Abdülhamid’in saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun zorlu dönemlerine denk gelir. Meşrutiyetin ilanından sonra bile II. Abdülhamid’in yönetim tarzı ve siyasi kararları, imparatorluğun çalkantılı bir dönem geçirmesine katkıda bulunmuştur. II. Abdülhamid, önce Selanik’e, ardından İstanbul’a gönderilerek 1918’e kadar sürgünde yaşamış ve Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerinde etkisizleştirilmiştir.

Mehmed Reşad (1909 – 1918)

Mehmed Reşad, Osmanlı İmparatorluğu’nun otuz beşinci padişahıdır ve 27 Nisan 1909 – 3 Mart 1920 tarihleri arasında saltanatta bulunmuştur. Mehmed Reşad’ın saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerindeki zorlu siyasi, askeri ve toplumsal olaylarla işaretlenmiştir.

Mehmed Reşad’ın saltanatı dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. II. Meşrutiyet Dönemi (1908): II. Abdülhamid’in tahttan indirilmesinin ardından, II. Meşrutiyet dönemi başlamıştır. Parlamento seçimleri yapılmış ve Osmanlı İmparatorluğu’nda anayasal düzen tekrar yürürlüğe girmiştir.
2. Balkan Savaşları (1912-1913): Osmanlı İmparatorluğu, Balkan Savaşları sırasında büyük toprak kayıpları yaşamıştır. Bu savaşlar sonucunda Osmanlı Devleti, Balkan devletleri tarafından işgal edilmiş ve Anadolu’da Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırları daralmıştır.
3. I. Dünya Savaşı (1914-1918): Osmanlı İmparatorluğu, I. Dünya Savaşı’na girmiş ve İttihat ve Terakki yönetimi altında savaşa katılmıştır. Bu dönemde Osmanlı İmparatorluğu, Çanakkale Savaşı gibi önemli olaylara tanıklık etmiştir.
4. 1914 Hatt-ı Şerif Bildirisi: I. Dünya Savaşı sırasında, Mehmed Reşad’ın önderliğinde Osmanlı İmparatorluğu, Hilafetin kutsallığını ve Müslüman toplulukların birliğini vurgulayan Hatt-ı Şerif Bildirisi’ni yayınlamıştır.
5. 1918 Mondros Mütarekesi: Osmanlı İmparatorluğu, I. Dünya Savaşı’nda yenilgiye uğramış ve 30 Ekim 1918 tarihinde Mondros Mütarekesi’ni imzalamak zorunda kalmıştır. Bu mütareke, Osmanlı İmparatorluğu’nun işgal edilmesini ve iç işlerine müdahaleyi öngörmüştür.

Mehmed Reşad’ın saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküş sürecinde önemli bir rol oynamıştır. Savaşlar, işgal ve içsel problemler, Osmanlı İmparatorluğu’nun sonunu getirmiş ve Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşuna zemin hazırlamıştır. Mehmed Reşad, 3 Mart 1920 tarihinde ölmüştür.

Mehmed Vahdeddin (1918 – 1922)

Mehmed Vahdeddin, Osmanlı İmparatorluğu’nun otuz altıncı ve son padişahıdır. Saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun I. Dünya Savaşı’ndan mağlup çıkmasından sonra, Mondros Mütarekesi ve ardından gelen işgallerle şekillenmiştir. Mehmed Vahdeddin, 1918-1922 yılları arasında saltanatta bulunmuştur.

Mehmed Vahdeddin’in saltanat dönemindeki bazı önemli olaylar şunlardır:

1. Mondros Mütarekesi (30 Ekim 1918): I. Dünya Savaşı’nın ardından Osmanlı İmparatorluğu, Mondros Mütarekesi’ni imzalayarak İtilaf Devletleri tarafından işgal edilmiş ve Osmanlı Devleti üzerindeki kontrol büyük ölçüde kaybedilmiştir.
2. İstanbul’un İşgali (16 Mart 1920): İstanbul, 16 Mart 1920 tarihinde İtilaf Devletleri tarafından resmi olarak işgal edilmiştir. Bu dönemde Osmanlı Devleti’nin içsel durumu zayıflamış ve ülke çeşitli işgal kuvvetleri tarafından paylaşılmıştır.
3. Millî Mücadele ve TBMM’nin Kuruluşu: Mustafa Kemal Paşa önderliğindeki millî mücadele, Anadolu’da güç kazanmıştır. 23 Nisan 1920’de Ankara’da Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) açılmış ve yeni bir ulusal yönetim oluşturulmuştur.
4. Saltanatın Kaldırılması (1 Kasım 1922): Osmanlı İmparatorluğu’nun Mondros Mütarekesi ve işgaller sonrasında çöküşü, son padişah olan Mehmed Vahdeddin’in de siyasi etkisizliğine yol açmıştır. TBMM, Osmanlı saltanatını kaldırmış ve Osmanlı Devleti’nin resmen sona erdiği 1 Kasım 1922 tarihinde padişahlık makamını ortadan kaldırmıştır.

Mehmed Vahdeddin, TBMM tarafından 1922 yılında sürgüne gönderilmiş ve yaşamının geri kalan kısmını yurtdışında geçirmiştir. Onun saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküş döneminin sembolü olmuş ve Türkiye’nin modernleşme sürecine geçişte önemli bir dönemeç olarak kabul edilmiştir. Mehmed Vahdeddin, Osmanlı Padişahları arasında sonuncusudur.

Kaynaklar:

https://www.ttk.gov.tr/belgelerle-tarih/osmanli-padisahlari/

https://tr.wikipedia.org/wiki/Osmanl%C4%B1_padi%C5%9Fahlar%C4%B1_listesi